“Verdienmodel”

Als Sociale onderneming kijk je meestal net iets anders aan tegen zakendoen dan een regulier bedrijf. Geld is een middel, geen doel. In ons geval een middel om te kunnen bewijzen dat ieder mens, ongeacht welke “afstand tot de arbeidsmarkt” dan ook, waarde toe kan en mag voegen aan onze maatschappij. De erkenning van klanten en prospects dat we een goede waarde-propositie hebben vertaalt zich dan ook in een positie om nu extra mensen voor ons telefoonteam aan te kunnen trekken.

We benaderen dus het UWV, re-integratiebureaus en gemeentes. Want die hebben bestanden van mensen die al geruime tijd niet meer deelnemen aan het arbeidsproces. Over het algemeen zijn we erg tevreden over deze samenwerking. We hebben met al deze instanties namelijk een gezamenlijk doel dat we tegenwoordig zo mooi “de Inclusieve Arbeidsmarkt” noemen. En uit persoonlijke ervaring kan ik u ook vertellen dat bovengenoemde instanties allemaal kei- en keihard werken om dit doel te bereiken.

Nou ja…… bijna allemaal….

Want soms maak je iets mee dat je boos maakt. En dat je wilt delen. Want het gaat verder dan “erger u niet, verwonder u slechts”.  Bij de gemeente xxxxx ging het namelijk anders. Tenenkrommend anders.

Natuurlijk hebben we netjes aan de 2 personen die hiervoor verantwoordelijk zijn een mail met vacature gestuurd. En een uitleg over wie en wat we zijn. Met het verzoek om te kijken of men misschien kandidaten had die in aanmerking komen.

Geen antwoord… nou ja, een dag of wat later een telefoontje van iemand van een ander “bedrijf” (eigendom van die betreffende gemeente): zij hebben het alleenrecht op het aan werk helpen van mensen in de bijstand. De dame in kwestie belde allereerst even om zeker te weten dat zij dan de begeleiding mochten doen. Immers dat was hun verdienmodel. Job coaching, begeleiding (en waarschijnlijk een bonus als het lukt).

Ik geef netjes aan dat dat voor externe job coaching prima kan, wij zijn immers geen job coach organisatie. Maar dat eventuele interne job coaching natuurlijk een ander verhaal is. Immers de naam zegt het al: interne job coaching gebeurt vanuit het bedrijf zelf. En omdat wij een vrij specialistische tak van sport beoefenen kan interne begeleiding alleen maar gedaan worden door mensen met ervaring hierin.

Ze wilde ook weten wat ons verdienmodel “dan wel niet was”….

Wij ontzorgen bedrijven en gemeentes in hun inkomend telefoonverkeer en daar betalen ze ons voor gaf ik aan. Omdat het hen geld bespaart en waarde oplevert.

Van een potentiële inkomstenbron werd ik, ondanks veelvuldig uitleggen wat het verschil is tussen interne en externe job coaching en ondanks ons verdienmodel toch plotseling een concurrent. Het zou worden overlegd met de leidinggevende en er zou op worden teruggekomen.

Inmiddels is dit ruim een week geleden. En er heerst radiostilte.

Het is geen seconde gegaan over mogelijkheden voor mensen in een lastige situatie, geen moment over hoe we samen een uitzichtloze situatie kunnen veranderen in weer opnieuw deelnemen aan de maatschappij, je weer van waarde voelen en weten dat je meetelt.

Blijkbaar is niet elke organisatie die zich bezighoudt met de inclusieve arbeidsmarkt vanzelfsprekend een sociale organisatie die echte banen creëert en het hart op de juiste plaats heeft zitten. En die bijstandskosten van gemeentes substantieel en duurzaam mee helpt verlagen.

Als u het niet erg vindt dan blijf ik bij ons eigen verdienmodel:

Wij voegen waarde toe aan uw bedrijf en u betaalt ons daarvoor. Dat vind ik socialer en inclusiever dan monopolistisch je subsidies moeten verdedigen als eerste prioriteit.

Zo, nu ik dit van me af heb geschreven ga ik lekker verder met positieve dingen.

Daar krijg ik namelijk wél energie van.

Groet, Ronald

PS : gelukkig heeft  99,5% van de UWV’s, gemeentes en re-integratiebedrijven wel dezelfde instelling en inzet als wij! Weer een reden om dankbaar te zijn, en op de goede dingen te focussen dus!